Αγαπητοί φίλοι και φίλες του «Τζάμπολ Αγάπης»,
Οι ημέρες, που ακολούθησαν από την παρουσίαση του προπονητικού τμήματος για παιδιά με αυτισμό, από την ακαδημία μπάσκετ του Παναθηναϊκού, είναι φορτισμένες συναισθηματικά.
Η έναρξη αυτής της προσπάθειας αποτελεί για εμένα προσωπικά:
-
μία «δικαίωση»,
-
μία «ψυχική έκρηξη» και
-
μία «ελπίδα».
Μία «δικαίωση», γιατί η θέληση των ανθρώπων του Παναθηναϊκού να προχωρήσουν σε αυτό το σημαντικό βήμα, ενισχύθηκε ιδιαίτερα από την γνωριμία τους με το «Τζάμπολ Αγάπης».
Μία «ψυχική έκρηξη» μέσα μου, γιατί πιστεύω ότι υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, παρά τις όποιες δυσκολίες, που μπορούν να κάνουν έναν γονέα ενός αυτιστικού παιδιού, να «παραιτηθεί» ψυχικά από την προσπάθεια.
Να νοιώσει αδύναμος, να νοιώσει φόβο για το μέλλον, να νοιώσει εγκατάλειψη, να νοιώσει ότι χάνει κάθε μάχη και ολοκληρωτικά το νόημα της ζωής αυτής.
Μία «ελπίδα» για ένα καλύτερο αύριο, που με έκανε να νιώσω δυνατά συναισθήματα ότι κάθε κόπος και κάθε θυσία των τελευταίων 3 ετών, άξιζε για τις οικογένειες του «Τζάμπολ Αγάπης».
Για αυτό το λόγο «έσπασα» συναισθηματικά και χώθηκα κυριολεκτικά μέσα στην αγκαλιά του Φραγκίσκου Αλβέρτη, τον οποίο ευχαριστώ για την υποστήριξη, όπως και κάθε άνθρωπο της προσπάθειας αυτής από την καλαθοσφαιρική οικογένεια του Παναθηναϊκού.
Οι ημέρες που ακολούθησαν ήταν ακόμη πιο συναισθηματικά φορτισμένες, από την απλή αγάπη των φίλων που συνάντησα, από γονείς παιδιών που με πήραν τηλέφωνο να μου πουν ένα απλό «μπράβο», ακόμη και από ανθρώπους που δεν τους γνώριζα μέχρι σήμερα. Από ανθρώπους που μου έστειλαν τόσα και τόσα μηνύματα ενθάρρυνσης.
Σας ευχαριστώ όλους!
Ιδιαίτερα σας ευχαριστώ εκ μέρους των παιδιών μας, των γονέων τους, των εκπαιδευτικών τους και των εθελοντών του «Τζάμπολ Αγάπης».
Παρά τις δυσκολίες της καθημερινότητας που βιώνει ένας γονέας παιδιού με αυτισμό, αλλά και κάθε άλλος γονέας, που τα αυτονόητα σε αυτή τη ζωή δεν δόθηκαν στο παιδί του, προχωράμε μαζί.
Με πίστη, με αγάπη, με δύναμη στη προσπάθεια!
«Τζάμπολ Αγάπης»
Ιωάννης Τσουμπρής
